Eerbetoon aan Johan Dewolfs,
Veel te snel en veel te vroeg moeten wij afscheid van je nemen.
We zijn hier samen met jouw familie en vrienden in je geliefde kerk, gewijd aan de Goddelijke Zaligmaker.
Ik ben er zeker van dat je met iedereen hier aanwezig ooit over de stichtingslegende van deze kerk en over de processie gesproken hebt.
Vol passie sprak je over de paardenprocessie van Hakendover. Of het nu familie, vrienden, collega’s van de bank of uit de politiek waren, jij vertelde iedereen over het hoogtepunt van het jaar, paasmaandag. Over de paardengalop, het levend retabel, de kermis, de gelegenheidscafés, de kroegentocht en de koers op paasdinsdag. Maar ook over het dertienmaal en het gelegenheidscafé dat we als processiecomité uitbaten tijdens Hakendover Wijn. Over de soep, de pannenkoeken en het spek met eieren, …
In 1990 werd de basis gelegd voor wat de paardenprocessie vandaag de dag is en werd het processiecomité opgericht om 13 eeuwen stichtingslegende van deze kerk te vieren.
34 jaar lang heb jij je met hart en ziel ingezet om de organisatie van de paardenprocessie in goede banen te leiden. Sinds 1996 als voorzitter, nadat we dat jaar afscheid moesten nemen van een andere bezieler van de processie, Pastoor Jules Roggen.
34 jaar lang heb jij beetje bij beetje de processie laten groeien… altijd met respect voor het verleden, voor de gewoonten van de gemeenschap en met de eigenheid van Hakendover in gedachte.
Want ja, Hakendover is geen gewoon dorp, we zien het allemaal heel graag, maar we moeten ook toegeven dat er wat diepe gevoeligheden leven… Jij vond het altijd heel belangrijk om hiermee rekening te houden, zodat iedereen ten volle zou kunnen blijven genieten van onze mooie processie.
Genieten van de processie… van de voorbereidingen, van regelmatig bij je thuis binnenspringen om samen met een goed glas Italiaanse wijn, iets te bespreken, samen genieten van de pasen, van de evaluatie achteraf. Ja, die evaluatie achteraf, waar wij allemaal met onze lijst van verbeteringen kwamen… Jij begon die vergadering steevast langs de positieve kant. Hoe goed het weer gegaan was, hoe fijn het weer was, hoe positief de reacties van iedereen waren… en dan pas konden we aan de slag met de verbeterpunten. Actielijstjes om het volgend jaar weer wat beter te maken. Want jaar na jaar groeide de processie tot het prachtige evenement dat het nu is. Inspiratie haalde je van alle kanten, zelfs uit je geliefde Italië… En telkens opnieuw was je fier op wat we samen konden verwezenlijken, fier op de erkenning die we kregen.
Maar, die ene erkenning, daar heb je lang op moeten wachten. Het was, voor jou, een soort kers op de taart die ontbrak. En ik ben oprecht blij dat we na 2 tevergeefse pogingen, alles uit de kast gehaald hebben om toch die erkenning van Immaterieel cultureel erfgoed binnen te halen.
En toch kon dat moment niet tippen aan je toppunt van fierheid en dat was toen je ons, na lang afwachten, de naam van je kleinzoon zei…
Vorig jaar, precies alsof je wist wat er ging komen, vond je dat de tijd rijp was voor wat verjonging in het processiecomité. We kozen een nieuw, jong bestuur en jij zou de jonge garde begeleiden en klaarstomen voor de toekomst zodat we de fakkel konden overnemen als de tijd rijp was.
Als de tijd rijp was…, niemand van ons heeft er toen aan gedacht dat dit moment zo snel zou komen. We zijn nu november, jaarlijks, de start van ons nieuw werkjaar. Jij hebt het startsein ervan nog gegeven, maar de rest gaan we zelf moeten doen. En je mag gerust zijn. Wij, zowel de jonge garde als de gepensioneerden, zullen ervoor zorgen dat je ook dit werkjaar fier zult kunnen zijn. Alles wat we doen, zal de eerste keer zonder jou zijn. Dat gaat heel veel pijn doen, maar van daarboven ga je zien dat het goed is.
Erfgoed borgen is “zorgen voor” en acties nemen om tradities levend te houden en kennis door te geven en dat is exact wat wij vanuit het processiecomité zullen blijven doen.
En paasmaandag, na de slotsceremonie, zullen we je een knipoog geven om te zeggen dat het weer goed was…
Rust zacht, Johan.
We gaan je missen als vriend, als voorzitter ….en als mens.